Rozmowa z Nikodemem Sadłowskim, ojcem autystycznego Maksa i neurotypowej Livii, autorem książki „Słowo na A” oraz bloga „RockDaddy”
Czym dla Pana jest ojcostwo?
Ojcostwo dla mnie jest czymś, co zmieniło mnie diametralnie. Nigdy nie sądziłem że wpłynie to na mnie tak mocno. Zawsze czułem, że chcę mieć kiedyś dzieci, jednak nie spodziewałem się że to takie wspaniałe doświadczenie. Uczę się tego codziennie, moje dzieci są dla mnie najlepszymi nauczycielami. Diagnoza Maksa dodatkowo sfokusowała mnie w kierunku bycia lepszym ojcem. Ojcem, który rozumie emocje swoich dzieci, odpowiada na nie, a także stara się odpowiedzieć właściwie na potrzeby swoich tak różnych dzieci. Bycie tatą wymaga u mnie indywidualnego podejścia do swoich dzieci, z tą samą miłością i równym zaangażowaniem w każde dziecko.
Czy z autyzmem da się zaprzyjaźnić?
Oczywiście. Wymaga to jednak czasu. Ile? Nie wiem. Każdy przechodzi przez diagnozę inaczej, autyzm każdego dziecka jest nieco inny. Inne mamy doświadczenia życiowe i swoją drogę. Dla mnie był to punkt zwrotny. Miejsce, w którym się zatrzymałem i zmieniłem kierunek w swoim życiu. Moje dzieci i autyzm są inspiracją. Nie jest to łatwa znajomość, jednak można żyć z autyzmem w domu. Czasem przeszkadza, czasem utrudnia życie, wchodzi w nasze emocje i naszą codzienność. Jednak zamiast skupiać się na tym co autyzm potrafi nam zabrać, wraz z dziećmi skupiamy się na uwypukleniu tego, czego autyzm nie jest w stanie nam zabronić. Odkrywamy nowe, żyjemy pełną piersią, smakujemy życie, próbujemy nowych rzeczy. Sprawdzamy nasz autyzm na okrągło, wyzywamy go na pojedynki i cieszymy się wygranymi. Na początku jest zawsze trudno, po żałobie przychodzi czas złości, a po niej czas akceptacji. Od tego momentu już tylko od nas samych zależy, ile uda nam się złapać chwil i momentów i wyrwać je autyzmowi.
Co oprócz uśmiechu własnych dzieci jest dla Pana największą radością w życiu? Co daje satysfakcję i zagrzewa do stawiania czoła codzienności?
Czas z bliskimi, spełnianie się i parcie naprzód. Nie ma nic bardziej radosnego niż poczucie, że robimy to co kochamy wraz z tymi, których kochamy i przy tym także jesteśmy w stanie dać innym trochę radości i uśmiechu. Kocham momenty z bliskimi. Jestem osobą, która kocha ludzi, uwielbiam rozmawiać, pisać, nagrywać. Dzielić się radością i nią zarażać. Sam łatwo się zarażam uśmiechem. Jestem marzycielem, który spełnia swoje marzenia. Uczę tego swoje dzieci. Niedawno rozmawiałem o tym z córką w czasie jazdy autem. Livia ma dopiero sześć lat, wie jednak, że może być kim chce, żyć jak chce i ma we mnie największego fana i moje wsparcie. Ważne byśmy byli dla siebie podporą, w świecie pełnym negacji i hejtu. To wartości które są ponadczasowe.
Czy ma Pan wskazówki dla rodziców, w których nadal więcej jest zwątpienia niż siły?
Wierzę, że zawsze po deszczu wychodzi słońce, po zimie mamy wiosnę, a po cięższych chwilach przychodzą te piękne. To oczywiste, że diagnoza jest momentem przełomowym, rodzi wiele pytań, dotyka nas strach, samotność i niezrozumienie. Szukajmy pomocy nie w googlach a w ludziach – psychologach, u rodziców z podobnymi doświadczeniami, budujmy w sobie i innych świadomość autyzmu. Łatwiej się żyje w związku z kimś kogo dobrze znamy, poznajmy się nawzajem, przestańmy się bać i pokażmy światu że nie taki autyzm straszny, jak go malują. Pozwólmy naszym dzieciom z ASD być dziećmi przede wszystkim. Pozwólmy sobie na codzienność, na gorszy dzień, na odpoczynek. Rodzice w sytuacjach niepełnosprawności własnych pociech, chorób czy problemów stają się wojownikami. Każdy żołnierz musi odpoczywać, nie bądźmy dla siebie zbyt surowi. Autyzm to część życia naszych dzieci, nas samych. Dziecko neurotypowe może nam powiedzieć, że nie ma na coś ochoty i zwyczajnie to przyjmujemy, dziecko z autyzmem często postrzegane jest w takiej samej sytuacji jako buntownik. Dajmy sobie i naszym dzieciom więcej przestrzeni, wyborów i słuchajmy ich, w szczególności tych bez własnego głosu. Skupmy się na rozwiązaniach, miłości, szczęściu, nie na słowie Autyzm.
Pamiętajcie o spotkaniu z Nikodemem Sadłowskim w Ośrodku Polanika! Już 10 kwietnia.
Zapraszamy!
Nikodem 'Niko’ Sadłowski – mieszkający od 13 lat w Wielkiej Brytanii ojciec autystycznego Maksa i neurotypowej Livii. Ukończył pedagogikę wczesnoszkolną i przedszkolną w Edinburgh College. W trakcie nauki został laureatem nagród: Student Roku oraz Nagroda Uznania. Wyróżniony także przez szkockie SQA za wybitne osiągnięcia.
Obecnie studiuje BA Childhood and Youth Studies w Edynburgu. Bloger, raczkujący youtuber, który buduje zrozumienie wokół autyzmu. Na co dzień pracuje w przedszkolu oraz jako Dad’s Worker w organizacji pozarządowej pomagając ojcom zbudować lepsze relacje z ich dziećmi. W przeszłości pracował w szkole dla dzieci z najgłębszymi zaburzeniami ASD oraz z dorosłymi.
Prywatnie miłośnik ciężkiego grania, tatuaży i życia pełną piersią. Wychowany przez niesłyszących rodziców, od dziecka w świecie, który był inny niż rzeczywistość jego rówieśników. Ktoś, kto swoją postawą pokazuje, że możesz osiągnąć wszystko – i nieważne, skąd startujesz.
Książka: https://www.harmonia.edu.pl/pl/p/SLOWO-NA-A/1204
Blog: http://rockdaddy.uk/