Korzystanie ze stajni daje możliwość aktywnego spędzenia czasu na świeżym powietrzu, wsparcia rehabilitacji oraz doskonalenia swoich umiejętności jeździeckich. Wszystkie zajęcia i terapie odbywają się pod okiem wykwalifikowanej kadry instruktorów i hipoterapeutów.
Na terenie Ośrodka Polanika znajduje się stajnia, która zaprasza na:
- hipoterapię,
- naukę jazdy konnej,
- oprowadzanki na kucach,
- wyjazdy konne w malownicze tereny otaczające ośrodek,
- organizację urodzin, pikników, warsztatów i spotkań przyrodniczo-edukacyjnych.
Hipoterapia jest formą terapii psychoruchowej. Należy do form rehabilitacji wieloprofilowej, łączącej działanie ruchowe, psychiczne, sensoryczne oraz społeczne. Terapię z udziałem koni stosuje się zarówno u dzieci, młodzieży, jak i u dorosłych. Realizowana jest przez wykwalifikowanego hipoterapeutę zgodnie z zaleceniami lekarza kierującego na hipoterapię i we współpracy z innymi specjalistami prowadzącymi danego pacjenta.
Jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapii. Konie, ich ciepło i ruch dają zupełnie nowe możliwości, niespotykane w innych metodach terapeutycznych. Hipoterapia to nie tylko jazda, lecz również zajęcia prowadzone przy koniu z poziomu ziemi (terapeutyczne czyszczenie koni, terapeutyczne karmienie koni).
- wzmocnienie mięśni grzbietu i brzucha pacjenta,
- poprawa kontroli głowy i tułowia,
- poprawa sylwetki,
- pomoc w eliminowaniu patologicznych odruchów przetrwałych,
- kształtowanie reakcji równoważnych oraz trening zmysłu równowagi,
- normalizacja napięcia mięśni spastycznych,
- poznanie chodu ludzkiego dzięki rytmicznemu stawianiu nóg przez konia,
- trening orientacji przestrzennej,
- zmniejszenie spastyczności mięśni i uregulowanie napięcia mięśniowego,
- przywrócenie zaburzonej symetrii mięśni tułowia,
- zapobieganie przykurczom i ograniczeniom ruchomości w stawach,
- pobudzenie zmysłów,
- usprawnienie pracy narządów wewnętrznych,
- relaks i uspokojenie.
- mózgowe porażenie dziecięce (samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta),
- stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
- minimalne uszkodzenia mózgu,
- choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty),
- dzieci niedowidzące i niewidome,
- choroby i zaburzenia psychiczne,
- wady postawy,
- skoliozy do 20 stopni wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych,
- stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn,
- zespoły genetyczne, np. Zespół Downa (z zaznaczeniem na stabilność kręgu szczytowego kręgosłupa),
- przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia
- opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii
- stwardnienie rozsiane,
- stany po udarze,
- stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
- inne choroby narządu ruchu na tle neurologicznym i ortopedycznym,
- choroby i zaburzenia psychiczne,
- uzależnienia,
- patologie społeczne.
- niestabilność kręgów szyjnych występująca np. w zespole Downa,
- brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym i czynnej pozycji siedzącej,
- uczulenie na sierść, pot i zapach konia,
- odklejanie siatkówki,
- wzmożone ciśnienie śródgałkowe,
- wodogłowie bez wszczepionej zastawki,
- zwichnięcia i podwichnięcia stawów biodrowych,
- skoliozy powyżej 20 stopni wg Coba oraz progresujące skoliozy,
- choroby mięśni przy sile mięśni ocenianej poniżej 3 punktów w skali Lowetta,
- pogorszenie stanu w zespołach neurologicznych oraz w stanach po urazach czaszkowo-mózgowych, ADHD, w chorobach mięśni,
- ostre stany chorób i zaburzeń psychicznych,
- podwyższona temperatura,
- ostre choroby infekcyjne.
- padaczka,
- upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim,
- zaburzenia mineralizacji kości,
- utrwalone deformacje i zniekształcenia,
- przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno-stawowego,
- dyskopatia,
- hemofilia oraz inne skazy krwotoczne,
- przepuklina oponowo-rdzeniowa zlokalizowana w odcinku lędźwiowym.