Depresja jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się obniżonym nastrojem, odczuwaniem przyjemności, wycofywaniem się z codziennych aktywności i zainteresowań. Powoduje zaburzenia związane z rytmem snu i czuwania, brakiem apetytu, obniżeniem sprawności dotyczących funkcji poznawczych, takich jak pamięć uwaga i myślenie. Depresji często towarzyszą zaburzenia lękowe. W okresie nasilenia objawów powoduje u pacjentów zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu. Depresja jest chorobą. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresję określa się jako jedną z najpoważniejszych chorób na świecie i jest jedną z głównych przyczyn samobójstw. Etiologia choroby jest wieloczynnikowa.
U jednej osoby zwykle można stwierdzić kilka różnych czynników wpływających na rozwój choroby. Są to czynniki biologiczne wśród których możemy wyróżnić przede wszystkim zaburzenie neuroprzekaźników w mózgu, geny, choroby somatyczne, czy uzależnienie od środków psychoaktywnych.
Utrzymująca się przez dłuższy czas reakcja stresowa prowadzi do zmian fizjologicznych. Mówimy tutaj o zaburzonym neuroprzekazniectwie w mózgu. Obniżona neurotransmisja serotoniny, noradrenainy, pobudzenie układu odpornościowego, także zamiany rytmu serca. Nadaktywność układu odpornościowego wywołuje w nas uczucie choroby, braku energii, zwiększonej aktywności bólowej, potrzeby snu, obniżonej koncentracji i pamięci, zwykle brak apetytu, wycofywanie się z kontaktów społecznych. Depresja jest chorobą, którą należy leczyć. Nieleczona prowadzi do wielu chorób w naszym ciele. Depresja nie jest wyłącznie „stanem umysłu”, jej oddziaływanie przekłada się na funkcjonowanie naszego ciała, co w konsekwencji oddziaływuje na nasze codzienne życie. W coraz większym stopniu obniża się komfort naszego życia. Warto i należy podjąć działanie, aby objawy nie rozwijały się w coraz większym stopniu, jak również by podjąć skuteczną terapię. Pamiętaj, że depresję można wyleczyć.
Objawy mogące świadczyć o chorobie:
- obniżony nastrój
- rezygnacja z zainteresowań, które wcześniej dawały satysfakcję
- ograniczenie aktywności codziennego życia
- obniżenie sprawności funkcji poznawczych takich jak koncentracja, pamięć i uwaga
- męczliwość
- drażliwość, impulsywność, tzw. „huśtawka emocjonalna”
- obniżona samoocena, myśli związane z poczuciem winy
- odczuwanie tzw. „wewnętrznego niepokoju”, nadmiernego strachu, nieokreślonego, lęku
- objawy somatyczne
- obniżenie popędu płciowego
- zaburzenie cyklu miesiączkowego
mgr Weronika Sierant-Wieczorek – psycholog, psychoterapeuta